دانشمندان هشدار داده اند که موز-یکی از پنج غذای اصلی جهان-ممکن است در عرض پنج تا 10 سال به دلیل بیماری های قارچی سریع منقرض شود.
محققان دانشگاه کالیفرنیا ، دیویس کشف کردند که چگونه سه بیماری قارچی تبدیل به یک تهدید کشنده برای موزهای جهان شده است. این کشف محققان را برای توسعه گیاهان موز مقاوم تر و مقاوم به بیماری و درمانهای موثرتر پیشگیری از بیماری مجهز می کند. ما نشان دادیم که دو مورد از سه بیماری جدی قارچی موز با افزایش توانایی آنها در دستکاری مسیرهای متابولیکی موز و استفاده از مواد مغذی آن ، بدتر شده است.
او گفت که این تغییر موازی در متابولیسم عامل بیماری زا و گیاه میزبان تا کنون نادیده گرفته شده است و ممکن است نشان دهنده 'اثر انگشت مولکولی' از روند سازگاری باشد. موز یکی از پنج غذای اصلی جهان است. سالانه حدود 100 میلیون تن موز در نزدیک به 120 کشور جهان تولید می شود.
با این حال ، صنعت جهانی موز می تواند در عرض پنج تا 10 سال با بیماریهای قارچی سریع پیشرفت کند. این برای میلیون ها کشاورز در مقیاس کوچک که از نظر غذا ، فیبر و درآمد به میوه وابسته هستند ، ویران کننده خواهد بود. سیگاتوکا-یک مجموعه بیماری سه قارچی-عملکرد موز را تا 40 درصد کاهش می دهد.
سه بیماری قارچی مجتمع سیگاتوکا - سیگاتوکای زرد (Pseudocercospora musae) ، لکه برگ eumusae (Pseudocercospora eumusae) و سیگاتوکا سیاه (Pseudocercospora figiensis) - فقط در قرن گذشته به عنوان عوامل بیماری زای مخرب ظاهر شدند. لکه برگ Eumusae و سیگاتوکای سیاه در حال حاضر ویران کننده ترین هستند و سیگاتوکا سیاه بزرگترین محدودیت را برای تولید موز در سراسر جهان ایجاد می کند.
همه موزهای تجاری دسر از انواع کاوندیش هستند و از قلمه های ساقه رشد می کنند. استرگیوپولوس گفت ، گیاهان موز کاوندیش همه از یک گیاه سرچشمه می گیرند و بنابراین همه آنها ژنوتیپ یکسانی دارند - و این دستورالعمل فاجعه است ، و بیماری که قادر به کشتن یک گیاه است می تواند همه آنها را بکشد.
محققان با مقایسه توالی ژنوم سیگاتوکای زرد ، ژنومهای لکه برگ eumusae و سیگاتوکای سیاه را توالی کردند. آنها دریافتند که این مجموعه بیماریها نه تنها با بستن سیستم دفاعی گیاه بلکه با سازگاری متابولیسم قارچها با گیاهان میزبان برای گیاهان موز کشنده بوده است.
در نتیجه ، قارچ های مهاجم می توانند آنزیمی تولید کنند که دیواره های سلولی گیاه را تجزیه می کند. این به قارچ ها اجازه می دهد از قندهای گیاه و سایر کربوهیدرات ها تغذیه کنند. این تحقیق در مجله PLOS Genetics منتشر شده است.