در مجموع ، عقل سلیم است که میزان مواد معدنی و مواد مغذی غذا بستگی به محل رشد غذا و کیفیت خاک دارد. هند با مشکلات بی سابقه ای در ارتباط با تغذیه مواجه است ، از تغذیه بیش از حد گرفته تا سوء تغذیه. این بار مضاعف خطر بیماریهایی مانند چاقی ، بیماریهای قلبی عروقی ، دیابت ، فشار خون بالا ، بیماریهای خود ایمنی ، سرطان ، آرتریت و چندین مورد دیگر را به شدت افزایش می دهد.
درختی با برگ های صورتی در بهار
چندین تغییر عمده در عادات غذایی و غذایی در قرن گذشته عوامل اصلی این امر هستند. در حالی که ما می دانیم که مصرف غذای فرآوری شده و مکانیزاسیون در حال افزایش است ، به ویژه در محیط شهری ، کاهش مواد مغذی و آنتی اکسیدان ها (اجزای مبارزه کننده با بیماری) در سطح کشت ارزیابی نمی شود.
با توجه به سطح فعلی از بین رفتن خاک ، اصلاح ژنتیکی و آفت کش ها ، محصولاتی که دهه ها پیش پرورش یافته بودند ، بسیار غنی از ویتامین ها و مواد معدنی نسبت به محصولات امروزی بودند. روشهای کشاورزی مدرن فشرده منجر به کاهش شدید خاک شده و مواد مغذی قابل توجهی را از خاک خارج می کند. استفاده زیاد از مواد شیمیایی سمی با از بین بردن باکتری ها و قارچ های همزیست (سالم) که جذب مواد مغذی را در گیاهان ترویج می دهند ، خاک را بیشتر خراب می کند. آنها همچنین سیستم های آنزیمی حیاتی را در ریشه های گیاه که در جذب مواد معدنی دخیل هستند غیرفعال می کنند. بنابراین ، تعجب آور نیست که کاهش میزان مواد معدنی و مغذی خاک به عنوان کمبود در جمعیت های انسانی نیز منعکس می شود.
مطالعات علمی این نظریه را تأیید می کند که محصولات زراعی در گذشته از نظر تغذیه برتر بودند. مطالعه ای که در سال 2004 در مجله کالج تغذیه آمریکا انجام شد ، داده های تغذیه سالهای 1950 و 1999 را برای 43 نوع سبزی و میوه مختلف مورد بررسی قرار داد. این مطالعه میزان قابل توجهی از میزان پروتئین ، کلسیم ، فسفر ، آهن ، ریبوفلاوین (ویتامین B2) و ویتامین C را در نیم قرن گذشته کاهش داد. یک مطالعه توسط موسسه علوم خاک ، بوپال ، گزارش داد که بخشهای زیادی از خاک هند کمبود روی ، بور ، آهن و پروتئین دارد.
بر اساس گزارش های موسسه ملی تغذیه (NIN) ، حیدرآباد ، سطح پروتئین در غذاهای هندی ، چه گیاهی و چه غیر گیاهی ، به سرعت در حال کاهش است. بین سالهای 1993-99 و 2012-12 ، سطح پروتئین در لوبیا 60 درصد ، در عدس قهوه ای 10 درصد و در گوشت بز 5 درصد کاهش یافته است.
در مجموع ، عقل سلیم است که میزان مواد معدنی و مواد مغذی غذا بستگی به محل رشد غذا و کیفیت خاک دارد.
بر خلاف کشاورزی معمولی ، کشاورزی ارگانیک چرخه های تکمیل طبیعی را در بر می گیرد. یافته های منتشر شده در مجله Agricultural and Food Chemistry نشان داد که سیب های تولید شده ارگانیک دارای 15 درصد ظرفیت آنتی اکسیدانی بیشتری نسبت به سیب های معمولی هستند.
کاری که مصرف کنندگان می توانند انجام دهند
عنکبوت برنزه با پاهای بلند
* برای شروع ، گزینه های جایگزین ارگانیک را انتخاب کنید.
*تطبیق تکنیک های آشپزی و آشپزی را یاد بگیرید که ارزش غذایی غذاها مانند بخارپز کردن ، کباب کردن و سرخ کردنی را به جای به خطر انداختن بهینه می کند.
*مصرف میوه و سبزیجات را افزایش دهید و یک وعده غذایی را فقط به آنها اختصاص دهید. از درمان سبزیجات به عنوان غذای جانبی خودداری کنید.
*وضعیت تغذیه را از طریق معاینات منظم ارزیابی کنید و در صورت لزوم ، تحت نظر پزشک متخصص ، مکمل ها را اضافه کنید.