عنوان: نواب، برهنه، رشته فرنگی: هند از طریق 50 سال تبلیغات
نویسنده: امبی پارامسواران
ناشر: پان مک میلان هند
صفحات: 320
قیمت: 599 روپیه
غریزه من در بیشتر تبلیغات، زمانی که روی دکمه رد شدن از تبلیغات در YouTube کلیک نمی کنم، این است که آنها را تشریح و روده برداری کنم. تا آنجا که من می توانم بگویم، هیچ نوشیدنی سرد یا سرویس سیار یا لباسشویی وجود ندارد که بتواند ما را شادتر کند، و این حقیقت است. به همین دلیل است که، شاید، نواب، برهنه، نودل: هند در 50 سال تبلیغات کمی غافلگیرکننده بود. این کتاب که توسط آمبی پارامسواران کهنه کار صنعت تبلیغات نوشته شده است مملو از حقایق و چیزهای بی اهمیت است که بیشتر آنها جذاب هستند و حتی بدبین ترین افراد را مجبور می کند تا تردیدهای خود را کنترل کنند و به گذشته برگردند تا ببینند تبلیغات چگونه به ما نشان داده است. ما واقعاً چه کسی هستیم، با هجوم گاه و بیگاه و خوش نیت برای اینکه به ما نشان دهیم چه کسی می توانیم شویم.
قلابی که آدم را در خود میپیچد، عنصر غیرقابل انکار نوستالژی است، زیرا کتاب به کمپینهای تبلیغاتی نمادین Complan و Rasna و خطوطی مانند مومیایی، بوک لاگی (Maggi) بازمیگردد، که بلافاصله بعد از آن عطر و طعم مورد علاقه خاص را تداعی میکنند. -میان وعده های مدرسه شاید به همین دلیل باشد که کتاب، علیرغم اینکه سرشار از اطلاعات است، خواندنی سریع و بدون نیاز است.
Parameswaran به جای انجام یک تاریخچه مستقیم از تبلیغات در هند، عاقلانه آن را به چهار بخش تقسیم کرده است: افراد، محصولات، خدمات، روایت های تبلیغات. این به نویسنده این امکان را می دهد که یک موضوع خاص را در تبلیغات در رسانه ها و سال ها بررسی کند. به عنوان مثال، در فصلی با عنوان «جو بیوی سه کاره پیار…»، او به بررسی چگونگی نشان دادن روابط همسر در طول سالها میپردازد، در حالی که در «مری خوبسورتی کا رااز»، به این میپردازد که علیرغم شروع نسبتاً دیر، تأیید افراد مشهور چگونه است. ریشه های عمیقی رشد داد
برخی از اطلاعاتی که او ارائه می دهد واقعاً روشنگر است. به عنوان مثال، بسیاری از خارج از صنایع مرتبط نمی دانند که ویژگی هندی تکیه بر درمان های خانگی، فروش داروهای خوراکی OTC را برای شرکت های داروسازی دشوار کرده است. یا اینکه حتی با کاربردهای موضعی مانند مومیاییهای درد، شرکتها به برچسبگذاری آیورودا روی آوردند، زمانی که کافور به عنوان کارپور فروخته شد و منتول تبدیل به پودین کافول شد، در تلاشی برای جلب اعتماد ذاتی مصرفکننده هندی به آیورودا.
با این حال، نمی توان کاری کرد که ای کاش Parameswaran ایده های خاصی را تا پایان منطقی خود دنبال می کرد. به عنوان مثال، او در مورد برخی از به یاد ماندنیترین آهنگهای مورد استفاده در تبلیغات هند، از دوده دوده دوده دوده گرفته تا سمفونی شماره 25 موتزارت در گی مینور که به موسیقی تایتان معروف شد، مینویسد. اما او از کاوش در مورد این که چرا جنگل، به جز چند استثنای قابل توجه، دیگر بخش مهمی از تبلیغات نیست، کاوش نمی کند.