در ماه مارس ، با شروع قرنطینه ، والیبن پالاس ، 58 ساله ، از روستای رایاوان در دهانپور تالوکا در منطقه قبیله ای داهود ، نگران بود. او نتوانست محصول خود را از دو پنج گندم و یک ذرت پنج گانه که در زمین 15 پله ای خود پرورش داده بود بفروشد.
بیوه زن دیگر از همان روستا ، شکوبن پالاس ، 32 ساله ، غذا نداشت. منبع اصلی درآمد دارنده کارت BPL از یک زمین کوچک نیم هکتاری است. برای تغذیه خانواده سه فرزند خود ، تنها نان آور خانواده معمولاً باید در فصل برداشت به Saurashtra مهاجرت کند.
سازمان غیردولتی Utthan مستقر در احمدآباد به نجات آنها رسید. این سازمان غیردولتی ، که با جوامع قبیله ای و ساحلی کار می کند ، برای حدود 2500 خانواده حاشیه نشین در بهاوناگار ، دهود ، پنچمال و ماهیساگار ، جیره و لوازم اولیه را تهیه کرده است. این خانواده ها در فقر شدید به سر می برند ، که بیشتر توسط زنان شاغل که در کشاورزی معیشتی ، آبگیری پیاز ، واحدهای پرداخت الماس و غیره مشغول به کار هستند ، درآمد متوسط سالیانه بین 12 تا 40 هزار روپیه دارند. پالاوی سوبتی راجپال ، معاون مدیر اجرایی یوتان ، می گوید: مواد غذایی برای 2500 خانواده از خود جامعه روستایی خریداری شده است.
در احمدآباد ، مانند سایر نقاط کشور ، چندین سازمان غیردولتی خود را برای کمک به مهاجران سرگردان ، خانواده های حاشیه نشین و سایر گروه هایی که در طول قرنطینه به دنبال کمک هستند ، تغییر کار می دهند.
موسسه مطالعات و تحولات اجتماعی (IST) NGO NGO Janvikas به کارگران مهاجر در مناطق مهار شده کمک می کند. تا پایان آوریل ، سازمان غیردولتی غذا را از 15 آشپزخانه خودگردان به حدود 10،000 مهاجر ، دو بار در روز ، در 10-12 خوشه از 300-400 کارگر در هریک هدایت کرد. با تمدید قرنطینه تا 31 مه ، با این حال ، آنها با مشکل منابع مواجه شدند. تعداد آشپزخانه ها به 12 نفر کاهش یافت و به 5،000 مهاجر رسید تا این که در 15 مه ، زمانی که مجوز فعالیت به پایان رسید ، بسته شدند.
اعجاز شیخ ، هماهنگ کننده حمایت از IST ، می گوید که چهار نفر از 20 داوطلب خط مقدم آنها مبتلا به ویروس کرونا مثبت شدند و یک نفر نیز فوت کرد. افت انگیزه در بین داوطلبان و فشار خانواده های آنها برای ماندن در خانه وجود داشت. آزمایش بسیاری از اعضای خانواده داوطلبان نیز مثبت بود.
اکنون تمرکز بر کمک به مهاجران برای رسیدن به خانه های خود متمرکز شده است. شیخ اضافه می کند که چالش بیرون آوردن آنها از مناطق قرمز است ، زیرا گرفتن مجوزهای کار آسان نیست. سازمان غیردولتی به مهاجران در ثبت نام قطارهای شرمیک کمک کرده و آنها را در داخل شهر و درون شهری سوار این قطارها کرده است.
لالیتا کریشناسوامی از بنیاد مسکن مهیلا SEWA Trust (MHT) می گوید که آنها آگاهی از COVID-19 را در بین 3،91،805 نفر تقویت کرده اند ، 6 میلیون روپیه را از طریق یارانه ها و بسته های دولتی بسیج کرده اند ، هفت میلیون غذا و 14682 بسته ایمنی به 10698 نفر و بی خانمان ارائه کرده اند. به
فدراسیون انجمن زنان خود اشتغال تعاونی (SEWA) نزدیک به 100 زن خود را در تهیه ماسک ، ضد عفونی کننده و تهیه سبزیجات استخدام کرده است. میتال شاه ، مدیرعامل می گوید ، بیش از 1 میلیون ماسک صورت به شرکت شهرداری احمدآباد و بیمارستان ها ، سایر مشاغل و افراد نیازمند ارسال شده است. اعضای زن قبیله ای کشاورز از واتس اپ برای آموزش دیگران و آگاهی از COVID-19 استفاده می کنند. همچنین نوار بهداشتی توزیع می کند و از کارفرمایان کارگران خانگی می خواهد که حقوق کامل دو ماه گذشته را بپردازند. شامپابن گامیت ، مراقب مینالبا 80 ساله که محدودیت حرکتی دارد ، می گوید من حقوق ماه مارس را دریافت کردم که مستقیماً به حساب بانکی من واریز شد.