جنگل در دوران اوج خود

برس مرجانی و بطری نسبتاً کم است و برای حومه هند مناسب تر است.

درخت پنبه که از نظر گیاه شناسی با نام Bombax Ceiba شناخته می شود

یکی از منظره‌های رایج قبل از شروع بهار از میان رشته‌های عظیم Maikal یا Satpura یا از میان Aravallis بکر دهلی، جوانه زدن درختان با پاشش‌های زیبایی قرمز، نارنجی و سرخابی است. نمونه‌ای از آن جنگل‌های برگ‌ریز مرطوب و خشک در مرکز هند است که در درختانی مانند سمال (پنبه)، پالاش (شعله جنگل) و گونه‌های درخت مرجانی زندگی می‌کنند.

این چه نوع بوته ای است

جالب است بدانید که چگونه 'پالاش' این حومه شهر را با گل آذین نارنجی روشن خود رنگ می کند در حالی که 'پنبه'، 'مرجان' و بطری برس در طول ماه های فوریه تا مارس به پوشش خشک جنگل اضافه می کنند. و به محض اینکه تابستان می‌شود، این سایه‌های قرمز با زردهای درخشان «آمالتاس» یا «ماهوا» مست کننده - در سراسر جنگل‌های برگ‌ریز مرکز و شمال هند جایگزین می‌شوند. من خوش شانس بودم که این الگو و زبان گلها را در جریان فرارهای مزرعه ام در ایالت مادیا پرادش مشاهده کردم.

در حالی که برس مرجانی و بطری نسبتاً کم هستند و برای حومه‌های هند مناسب‌تر هستند، پالاش و سمال بیشتر نمونه‌ای از واقعیت‌های مافسیلی هستند، که به ارتباط ذاتی تنوع زیستی در دوران امروزی اشاره می‌کند، یعنی کنترل و تعادل خود طبیعت که با شورش رنگ‌هایی که از درون یک جنگل اسکلتی بدون برگ ظاهر می‌شوند - نمونه‌ای از فصل خشک و برگ‌ریزان.

سمال/درخت پنبه

درخت پنبه که از نظر گیاه شناسی با نام Bombax Ceiba شناخته می شود، معمولاً به دلیل گل های قرمز زیبای خود شناخته می شود. سمال که با تمام توانش ایستاده، یک جشن واقعی برای چشم است، مخصوصاً زمانی که به زیستگاه پرندگان اعم از بزرگ و کوچک که روی گلچه های غنی از شهد خود رشد می کنند، تبدیل می شود.

درختان در این فصل در مرکز هند بدون برگ هستند که نمونه اولیه برگریز است و در این زمان برگهای بالغ می ریزند. گل‌های محلی موجود برای درگیر شدن در انواع هنری بسیار زیبا هستند. سمال که در دکور گل‌ها و آیین‌های سنتی در طول ماهاشیوراتری استفاده می‌شود، اشاره‌ای به آغاز بهار دارد.

گیاه بلند با گل های نارنجی

گونه دیگر درخت سمال/پنبه (هرچند رنگ آن مایل به سفید) برای نامگذاری آن مناسب تر است. الیاف پنبه‌مانند به‌دست‌آمده از این درخت که به‌طور محلی به عنوان کاپوک شناخته می‌شود و از نظر گیاه‌شناسی سیبا نامیده می‌شود، به‌طور جهانی استخراج می‌شود و در لحاف‌ها، تشک‌ها و سایر مبلمان پارچه‌ای استفاده می‌شود.

کاپوک و سمال که متعلق به همین گونه هستند، مملو از شهد قندی هستند که انواع پرندگان و زنبورها را در جنگل جذب می کند. این گل‌های فیبری می‌توانند به گروه‌های اجتماعی مانند گروه‌های خودیاری، مشارکت در کسب‌وکارهای کوچک پایدار کمک کنند، بنابراین به تولید معیشت و توسعه مناطق روستایی با استفاده از مفهوم استفاده مؤثر از سرمایه طبیعی، که در مناطق حاشیه‌ای روستایی هند فراوان است، کمک می‌کنند. .

با این حال، این گل های درخت پنبه فقط به حومه شهر محدود نمی شود. شهر دهلی با بسیاری از این گونه ها پر برکت است که در این فصل به رنگ های قرمز و نارنجی گل می دهند. سواری در متروی دهلی در طول روز از طریق کمربند مرکزی شهر، گواهی بر وجود این درخت «بقا» در میان شلوغی شهر و بتن پراکنده است.

مرجان / اریترینا

درختی بسیار رایج که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری یافت می شود. این درخت که با نام‌های متعددی مانند پنجه ببر یا مرجان تعمید می‌شود، بیشتر به خاطر ضریب زینتی خود شناخته می‌شود و اغلب در فضاهای باز کاشته می‌شود. خوشه های قرمز روشن و دیدنی گل می دهند، در حالی که درخت گل می کند
برگ‌ریز - دانه‌های سیاه و قرمز که در بسیاری از نقاط کشور انجام مراسم سنتی و عبادت را تسهیل می‌کند.

عکس انواع پرندگان

شعله جنگل/ Butea Monosperma

پالاش که تاج پوشش برگریز مرکز هند را با گل‌های منقار طوطی نارنجی روشن خود رنگ می‌کند، رایج‌ترین نمونه در جنگل‌های مرکز هند است. این گل که توسط جوامع برای تهیه رنگ گیاهی زرد روی هولی استفاده می شود، میراث تاریخی و فرهنگی در تاریخ، هنر، ادبیات و داستان دارد. از «اوره گریهوبهاشی» رابیندرانات تاگور تا یافتن نام آن در کتاب جنگل رودیارد کیپلینگ، پالاش در شکوه کامل خود، درست قبل از هولی است و به گفته بسیاری از جوامع بومی، نمادی از رفاه است.

جنگل های پنچ، کانها، ساتپورا و نواحی هوشنگ آباد و بتول از این زیور خیره کننده طبیعت غنی هستند.

نظرات بیان شده شخصی است.