به نام الهه

ماتا نی نی پاچدی ، زیارتگاه های سنتی قابل حمل جامعه واغاری گجرات ، هنر نفیس را با ارادت عمیق به الهه ترکیب می کند.

چند نوع زیتون وجود دارد

در دنیایی که با نابرابری و تبعیض رو به رو شده است ، روح انسان اغلب برای تسلی خاطر به هنر و ایمان روی می آورد. یکی از بدیع ترین نتایج این ، Mata-Ni-Pachedi ، یک هنر نساجی از گجرات است. ریشه های آن را می توان در تبعیضی که جامعه فقیرنشین وغری از صنعتگران و صنعتگران متحمل شده است جستجو کرد. با جلوگیری از ورود به معابد ، این اجتماع تصاویری از اشکال مختلف الهه شکتی را بر روی پارچه های بزرگ نقاشی کرد. این قطعات به عنوان ماتا نی نی پاچیدی ، به معنای واقعی کلمه در پشت الهه شناخته می شدند ، زیرا قرار بود به عنوان پس زمینه بت مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر هدایای نذری ، از آنها برای برپایی زیارتگاههای بیرونی نیز استفاده می شد.

در حال حاضر ، این سنت 300 ساله تنها چند تمرین کننده اختصاصی باقی مانده است.

در طول قرن ها ، ماتا نی پاچی دامنه چند خانواده هنرمند شد که بیشتر آنها در احمدآباد مستقر شده اند. یکی از برجسته ترین هنرمندان جاگدیش وقی چیتارا است که آثار او در حال حاضر در صنعتگران در بمبئی به نمایش گذاشته شده است. Mata-Ni-Pachedi که روی تکه های بزرگ پارچه اجرا شده است ، صحنه هایی از زندگی الهه را به همراه ترسیم دقیق پرندگان ، حیوانات ، گیاهان و گلها به تصویر می کشد. به عنوان مثال ، یک صفحه ، خدیار ماآ را نشان می دهد ، که در زیورآلات تزئین شده و خنجرهای نگین دار در دست دارد ، هنگامی که بر روی واهان خود ، تمساح سوار می شود. پنل دیگری نشان می دهد که الهه با حضور پرستندگانش در حال گاو سوار شدن در نماد Shailaputri خود است ، در حالی که در اثری دیگر ، ملادی ماتا سوار بر واهان خود ، یک بز است.

چیتارا حدود 40 سال است که در ایجاد Mata-Ni-Pachedi مشغول است. آثار او بارها به نمایش گذاشته شده است ، از جمله در ایندیرا گاندی رشتریا ماناو سانگراالایا در بوپال. چیتارا ، که این هنر را از پدر و پدر بزرگش آموخته است ، می گوید: ما اکنون حدود هفت تا هشت نسل این کار را انجام می دهیم. تمام خانواده من در ساخت پارچه نقش دارند. مانند بسیاری از هنرهای عامیانه دیگر ، مردان نقاشی ها را انجام می دهند ، در حالی که زنان رنگ ها را پر می کنند.

درختی که بلند و باریک می شود

Mata-Ni-Pachedi در اصل با استفاده از چوب های چوبی ، طبق سنت کالامکاری گجراتی کشیده شده است. به تدریج ، از بلوک های خاک رس استفاده شد ، اما عیب آن این بود که طرح های ایجاد شده بسیار درشت تر بودند و طول عمر خود بلوک ها نسبتاً کوتاه بود. خاک رس در نهایت با چوب جایگزین شد ، که زمینه را برای طرح های واضح تر و پیچیده تر فراهم کرد. نقاشی دستی هنوز مورد استفاده قرار می گیرد ، اما پارچه به دست آمده نسبتاً زیاد است و گرانتر است.

با محدود شدن محدودیت های اجتماعی برای ورود آنها به معابد ، واغری ها دیگر نیازی به زیارتگاه های قابل حمل و فضای باز خود ندارند. بسیاری از Mata-Ni-Pachedi در حال حاضر صرفاً به عنوان آثار هنری خلق شده اند و به سفارش مشتری ساخته می شوند. آنها همچنین در طول ناوراتری ، هنگامی که نه آواتار دورگا مورد پرستش قرار می گیرند ، استفاده می شوند. اگرچه پالت رنگی Mata-Ni-Pachedi با استفاده از رنگهای زرد ، خاکستری ، صورتی و آبی مدرن شده است ، اما در بسیاری از آثار هنوز از دو رنگ طبیعی طبیعی-سیاه و قرمز استفاده می شود ، در حالی که قسمتهایی از پارچه ها اغلب باقی می مانند. بدون رنگ برای ایجاد سایه سوم ، سفید. هر رنگ اهمیت خاص خود را دارد: سیاه از شر جلوگیری می کند ، قرمز با الهه مرتبط است و رنگ زمین و خون است و سفید رنگ پاکی است. در حالی که رنگ سیاه ساخته شده از زنگ آهن ، زنجبیل و زاج برای ترسیم طرح مورد استفاده قرار می گیرد ، رنگ قرمز ، از دانه های تمر هندی و زاج ، برای پر کردن نقاشی استفاده می شود.

افتتاحیه نمایشگاه روز یکشنبه با راه اندازی کتاب محدود پارچه الهه مادر در بمبئی ، که توسط انتشارات تارا منتشر شده بود ، همراه شد. تصاویر ترسیم شده در کتاب توسط چیتارا است ، او همچنین با انتشارات در مسابقه بزرگ و عنوان آینده ، Brer Rabbit Retold همکاری کرده است.

پارچه الهه مادر سال گذشته در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن در چارچوب نمایشگاه پارچه هند منتشر شد. آرون ولف ، سردبیر Tara Books ، می گوید: ما می خواستیم پارچه الهه مادر هم یک کتاب باشد و هم یک اثر هنری. هر یک از پانل های پارچه ای ساخته شده است. قسمت جلویی ماکت واقعی Mata-Ni-Pachedi است ، در حالی که طرف دیگر داستان روی آن است. ما تا کنون فقط حدود 500 مورد از آنها را انجام داده ایم ، زیرا کاملاً تجربی هستند ، اما به سرعت فروخته می شوند.

لیست انواع پنیر