یک روز عصر، 20 سال پیش، تجاس منگشکار در حال قدم زدن در ساحل با دوستانش بود که مردانی را دیدند که کیف های VIP حاوی یک ربات و هدفون داشتند. با 10 روپیه، ربات با صدایی از قبل ضبط شده صحبت می کند و در مورد آینده شما به شما می گوید. او میگوید: «تومکو لادکا پایدا هوگا» (یک پسر خواهی داشت). این یک پیشبینی شوم بود که محقق نشد، اما طراح گرافیک و دیجی تازهکار متوجه شد که بیشتر به پیامرسان علاقهمند بود تا پیام.
گروهی از ما جوانهای خلاق بودیم که در طراحی گرافیک، فیلمنامهنویسی، فیلم کار میکردیم و به موسیقی الکترونیکی مانند Underworld، Richie Hawtin، چیزهای زیرزمینی آسیایی از بریتانیا، روی نوار کاستهایی گوش میدادیم که در Maruti 800 یکی از دوستانمان پخش میکردیم. منگشکار می گوید. هیپسترهای آن زمان، همانطور که او این گروه را توصیف می کند، شامل آشیم آهلووالیا (صاحب ماشین)، موکول دئورا، جاتین ویدیارتی و کورنال راوات بودند. ما به این فکر می کردیم که رویدادهای خودمان را برای پخش موسیقی مورد علاقه خود راه اندازی کنیم. مانگشکار با نام مستعار آقای تی میگوید، ایده این ربات، آن نوع کیچ آیندهنگر با تکنولوژی پایین، با ما باقی ماند و ما به نام مجموعه خود - Bhavishyavani Future Soundz (BHA) رسیدیم. شعار آنها؟ رقص سریع برای هندی جدید، که با یک آرم، الفبای بها، به زبان هندی همراه بود.
Ahluwalia که پسر عموی Vidyarthi مستعار استاد جاستی است و به عنوان INSAT اجرا میکرد، میگوید: در اواسط تا اواخر دهه 90، صحنه موسیقی الکترونیکی در هند به جز گوا ترنس وجود نداشت. مردم به سختی جنگل یا تکنو را شنیده بودند و ما بیشترین آهنگهای سمت چپ را مینواختیم. این مهمانیها، کلوپهای غیرقانونی، شلوغ و تیرهآمیز بودند. سیگار کشیدن هر چیزی در آن زمان مجاز بود و سالن ها تا ساعت 5 صبح باز ماندند، بنابراین می توانید این آشفتگی را تصور کنید. مکانها مملو از شگفتانگیزترین و تصادفیترین شخصیتهای سراسر شهر بود، آدمهای عجیب و غریبی که به نوعی خود را آنجا پیدا کرده بودند. نه اینترنت بود، نه تلفن همراه، نه مکان مستقل، نه 'صحنه' - او می گوید ما فقط آن را ساختیم.
آنها چگونه این خبر را دریافت کردند؟ از طریق مادربزرگ - یک آژانس طراحی که توسط منگشکار و روات راه اندازی شده است. مادربزرگم در خانه اش در پارک شیواجی به ما فضایی داد. این شد مختصر جلسات ما، بنابراین شرکت را مادربزرگ صدا کردیم. ما پوسترها، بروشورهایی را طراحی کردیم که با دست توزیع شد. منگشکار می گوید: ما نوارهای ترکیبی واقعی روی نوار کاست داشتیم. با گذشت زمان، اعضای اصلی به حوزههای دیگر، یعنی سینما و تبلیغات، منشعب شدند. اما زمانی که دو فرانسوی به نامهای ماتیو جوسو (MMAT) و سیریل میشاد (دیجی لوپکین) در اواسط دهه 2000 زمام امور را به دست گرفتند، گروه جان تازهای گرفت.
وقتی در اوایل دهه 2000 به هند نقل مکان کردیم، دیدیم که صحنه موسیقی الکترونیک در اینجا همان چیزی بود که اروپا 10-12 سال قبل بود. ما بهعنوان سازندگان موسیقی متوجه شدیم که فرصتی برای ما وجود دارد که بتوانیم در ساختن صحنهای در اینجا کمک کنیم تا در چیزی پیشگام باشیم. جوسو میگوید: ما قبلاً با خدمه BHA دوست بودیم، و امروز، این شرکت هویتی دو جانبه دارد: پروژههای طراحی تجاری و احزاب مستقل. خدمه اصلی BHA ژانرهای زیادی را برای مخاطبان خود به ارمغان آورد و اکنون ما قصد داریم تجربه ای فراتر از ژانر خلق کنیم. مایچود میگوید که اکنون در حال بررسی فرمتهای مختلف هستیم تا صدا، ضربات، ریتم را تجربه کنیم.
برگ بلوط قرمز چه شکلی است
عصر شنبه، همه اعضای BHA، گذشته و حال، گرد هم می آیند تا 20 سال از تشکیل گروه را جشن بگیرند. این رویداد یک روزه که توسط آکادمی موسیقی ردبول در Famous Studios، Mahalaxmi، بمبئی ارائه می شود، شامل رقص های خودکار، نگاهی به آثار هنری اصلی BHA و در شب، INSAT، MMAT، Loopkin، Masta Justy و Yohann Jamsandekar با نام مستعار Spacejams خواهد بود. روی صحنه برود زمانی که سالن ها به جریان اصلی تبدیل شدند، دیگر از دیجی لذت نبردم. احزاب شروع به داشتن حامیان مالی و لیست مهمانان جامعه کردند. این حال و هوای من نبود. بنابراین من گاهی اوقات می نوازم، اما فقط برای گروه بسیار کمی از مردم که همین احساس را نسبت به موسیقی دارند. Ahluwalia می گوید، روز شنبه، من برای خدمه ای که می شناسم و دوستشان دارم بازی خواهم کرد.