دعوت زیادی برای نمایشگاه آوانی رای که این هفته آغاز می شود وجود ندارد. فقط یک ایمیل با تاریخ و چند تصویر که در متد، گالری هنری جدید در کالا گودا، بمبئی جنوبی به نمایش گذاشته خواهد شد. این عکاس-فیلمساز 27 ساله بی قرار به نظر می رسد - عید است و کشمیر در ذهن اوست. الان چهار سال است که در سرینگر زندگی می کنم. من اولین بار در سال 2014 به کشمیر رفتم، زمانی که در حال ساخت فیلمی درباره پدرم راگو رای بودم. من در سال 2016 برای فیلمبرداری نیمه دوم مستند برگشتم و در آن جا ماندم. رای میگوید: «اگر مردم امروز مرا عکاس میخوانند، به این دلیل است که کشمیر به من نیاز به برداشتن دوربین را داده است. هفته گذشته، دولت ماده 370 را در جامو و کشمیر خواند. نمایش رای با عنوان 'نمایشگاه A' پاسخی به آن است.
او مدتی است که روی یک کتاب عکس از دره کار می کند و قصد دارد سال آینده منتشر شود. او تا به حال به نمایش تصاویر فکر نکرده بود، اما زمانی که Sahil Arora و Emma Sciantarelli از Method در اینستاگرام با او تماس گرفتند، او آماده بود. ما این را تنها در دو روز جمع آوری کرده ایم تا بتوانیم در مورد آنچه در کشمیر اتفاق می افتد صحبت کنیم، در زمانی که یک سرکوب ارتباطی وجود دارد و تنها صداهایی که از فضای داخلی بیرون می آید درایوهای قلم هستند، با نهایت احتیاط بیرون می روند. رای می گوید.
من معتقد نیستم که خشونت پاسخ هر درگیری است، اما فکر می کنم باید دلایل وقوع خشونت را بررسی کنیم. وقتی در سال 2014 شروع به فیلمبرداری برای این مستند کردم، بیشتر سربازان ارتش هند را شلیک می کردم، زیرا آنها همه جا هستند. او می گوید پس نگاهم را به سمت مردم کشمیر معطوف کردم. او در یادداشت هنرمندش مینویسد: «کار من به سیاست کشمیر مربوط نمیشود، به درد و رنج مردمی میپردازد که صدایشان از بین رفته، میان مرزها و سرنوشتهای نامشخص دویده شده است...» شکل A' یک استدلال واحد دارد - اجازه دهید صحبت کنند.
رای در مجموع 20 عکس را نشان می دهد که تعدادی از آنها سیاه و سفید هستند که از سال 2017 تا کنون ساخته شده اند. تعداد کمی از مردم در حوالی زمان انتخابات امسال، در شوپیان و پولواما، از مردان و کودکان هستند. اکنون برای چندین سال، چرخه زندگی یک کشمیری متوسط چگونه است؟ می گوید انتخابات، ملاقات، تشییع جنازه، منع رفت و آمد، عید و تکرار. او همچنین از طریق منظره یاب خود، زنان را در فضاهای مختلف، گاه به صورت گروهی، برخی با فرزندان خود و برخی دیگر در کنار پنجره جمع آوری می کند. در این قابها، بچهها بزرگتر از آنچه هستند به نظر میرسند، خسته از دنیای اطرافشان، و با این حال، نگاهی اجمالی به شیطنت، برق کوچکی از معصومیت به چشم میخورد. زنان و کودکان به ویژه در یکی از نظامیترین مناطق جهان، ضربهای باورنکردنی را پشت سر میگذارند. در طول سال ها، آنها شوهر، پدر، پسر و برادر خود را از دست داده اند. او میگوید: آنها لزوماً سنگ بر نمیدارند تا به سربازان پرتاب کنند، آنها فقط میخواهند تنها بمانند.
لیست و تصاویر حیوانات جنگل های بارانی
'نمایشگاه A' در متد از 15 تا 24 آگوست برگزار می شود