هیچ کس نمی تواند از نظر اجتماعی برای همیشه منزوی بماند بدون این که بر رفاه او تأثیر بگذارد. اما در این بیماری همه گیر ، مردم مجبور می شوند تا آنجا که ممکن است در خانه بمانند و تعاملات فیزیکی خود را با افراد - سایر اعضای خانواده ، همکاران اداری ، دوستان و غیره محدود کنند. به همین دلیل ، بسیاری از افراد شروع به نشان دادن علائم روانی کرده اند. مسائل بهداشتی ، که تصور می شود نتیجه طبیعی انزوای کامل است.
اما اکنون ، یک مطالعه جدید - منتشر شده در مجله روانپزشکی آمریکا - عادات و الگوهای رفتاری افراد را که ممکن است بیماریهای روانی موجود ، از جمله افسردگی را تشدید کند ، نشان داده است. این اطلاعات می تواند در شرایط همه گیری مداوم بسیار مرتبط باشد.
در این مطالعه مشخص شده است که حفظ ارتباطات اجتماعی و برقراری ارتباطات منظم اجتماعی - مانند ملاقات با دوستان و بستگان - در واقع می تواند خطر افسردگی را کاهش دهد و همچنین بر خلق و خوی به طور مثبت تأثیر بگذارد.
روانشناس جردن اسمولر در دانشکده پزشکی هاروارد به نقل از روانپزشک ، جوردن اسمولر ، روانپزشک جردن اسمولر ، گفت: گفتن
این یافته ها تأثیرات مخرب ناشی از دور ماندن از دوستان و خانواده را می تواند بر فرد نشان دهد.
برای مطالعه ، محققان از روش تصادفی سازی مندلی استفاده کردند تا عوامل بالقوه ای را که بر روحیه ما تأثیر می گذارد و بدتر می کند و خطر افسردگی را افزایش می دهد ، درک کنند. عواملی مانند شیوه زندگی ، زندگی اجتماعی و حتی مسائل زیست محیطی در نظر گرفته شد. وقتی محققان داده های 1000000 نفر از افراد بریتانیایی را مورد مطالعه قرار دادند ، متوجه ارتباط بین تماشای تلویزیون و افزایش خطر ابتلا به افسردگی شدند.
در حالی که می تواند ناشی از احساس تنهایی و پوچی باشد ، محققان گفتند که تعاملات اجتماعی منظم و اعتماد به دوستان و اعضای خانواده می تواند خطر ابتلا به افسردگی را کاهش دهد. اگرچه ممکن است انجام این کار در حال حاضر دشوار باشد ، اما حتی تماس گرفتن از عزیزی که از نظر جسمی همراه شما نیست ، می تواند برای سلامت روان شما معجزه کند.