در آب و هوایی که تعلق آن محدود است ، عاشق شدن یک خطر است ، موسیقی باران های موسمی می تواند یک مرهم آرام بخش ، تجربه ای شادی و دلیلی برای تسکین باشد. برای کشاورزان ، این نشان دهنده باروری و زندگی است. آهنگهای عامیانه که از اولین باران استقبال می کنند حتی در روستاهای هند خوانده می شود.
همه شهرهای بزرگ شبه قاره-از موهنجو دارو ، لوتال تا واراناسی-در سواحل رودخانه های بزرگ رشد کردند. مغول ها وقتی از سرزمین های خشک شده می آمدند وسواس زیادی روی آب داشتند. کانال ها ، حوضچه ها ، دریاچه ها و چشمه ها جزء معماری دوران سلطنت خود هستند. مغول ها نیز حامیان بزرگ هنر بودند و آب و باران نقوش مکرر نقاشی ها و موسیقی دوره مغول هستند. راغه های موسمی در این دوره نیز محبوب بودند.
از زمانی که شاعر کالیداسا اشعار مگدوتام را نوشت ، باران های موسمی زیادی گذشت. قرن هاست که گفته می شود میا تانسن مخفی فوق العاده Miyan ki Malhar را ایجاد کرده است ، یا از آنجا که گفته می شود Baiju Bawra ، Mahanvilas Kanh (پسر Tansen) و Meerabai باران ها را با خواندن اشکال مختلف خرس ملحر برانگیخته اند. اما موسیقی همچنان برای تجربه بارندگی های موسمی نقش اساسی دارد.
تصاویری از حشرات کوچک سیاه
صدها آهنگ در مورد درام شروع باران نوشته شده است. آنها مملو از تصاویر مور (طاووس) و پاپیها (پرنده بافکر مغز) هستند که آهنگ های عاشقانه خود را می خوانند ، و این که زن جوان از طریق ابرهای تیره برای شوهرش پیام می فرستد و از او می خواهد به خانه بازگردد. در رپرتوار کلاسیک شمال هند ، ژانرهای فرعی مانند کاجری-عمدتا از مناطق عوض و باناراس-میرزاپور UP-و ژولا (نوسانات بخش مهمی از لذت بردن از نسیم خنک بود) در طول فصل خوانده می شود. اجرای سیدشواری دیوی از Jhamak jhuki aayi badariya kaari؛ Girija Devi's Barsan laagi saawan bundiya و Begum Axar's Jiya mora lehraye نمونه های کلاسیک هستند.
برای طرفداران خیال ، این زمان آن است که اجازه دهید مالهارها شما را بشورند-از سورملهار ، نات مالهار ، رمداسی مالهر گرفته تا گائود مالهار و مگ مالهر ، یادداشت ها و لغزش ها در خشم تقریباً با ابرهای در حال ظهور و رعد و برق طوفانی
در حالی که موسیقی کلاسیک پیشنهادات زیادی برای جشن باران دارد ، جالب است که ببینیم چگونه موسیقی محبوب ، به ویژه بالیوود ، باران را به تصویر می کشد. آهنگهای بیشماری در طول چند دهه با ما ماندگار شده است ، خواه این پیار هوآ اکرار هوآ از Shri 420 (1955) ، یا بازیگوش Ek ladki bheegi bhaagi si از Chalti Ka Naam Gaadi (1958). در حقیقت ، در دهه 1960 ، چندین آهنگ به دستور زبان مالهاار پایبند بود. آیا ما کلاسیک Bole re papihara از Guddi (1971) وانی جیرام را به خاطر نداریم؟ یا ، گرجت بارسات ساوان آایو دوباره از بارسات کی راط (1960) ، که به عظمت گائود مالهر تنظیم شده است؟
کاترپیلار فازی سبز با خوشه های سیاه
اواخر ، این ارتباطات بسیار اندک است. در حال حاضر ، شما یک شماره آیتم بسیار جالبی برای مطابقت با حال و هوای موسمی پیدا کرده اید - به عنوان مثال ، Sawan me lag gayi aag ادعای شهرت خواننده میکا بود. اما بیایید اعتراف کنیم ، آهنگ های فیلم ما و تصاویر آنها ارتباط چندانی با واقعیت ما ندارند - جایی که محیط با کم توجهی رعایت می شود و باران هرج و مرج شهری را ایجاد می کند.