نویسنده: ویکاس خانا
اگر دیوالی است ، باید شیرین باشد. وقتی در آمریتسر بزرگ شده بودم ، به یاد دارم که مادربزرگ ، مادر و خاله هایم شیرینی را در خانه درست می کردند ، زیرا خرید آنها بسیار گران بود ، و فرد مجبور بود برای این همه اقوام و همسایه ها این همه جعبه بخرد. بنابراین آنها نه تنها شیرینی های خود را تهیه کردند ، بلکه جعبه هایی را که به آنها هدیه داده بودند نیز بازیافت کردند. باید با دقت انجام شود ؛ یکبار آنها یک جعبه را به کسی که آن را به آنها داده بود هدیه کردند!
من برای خانواده ام همان شیرینی ها را درست نمی کنم - یاد آنها برایم مقدس است. کاری که من انجام می دهم این است که شیرینی هایی را که در کودکی برای دوستان و خانواده ام در نیویورک ، دهلی و آمریتسار خوردم ، بازسازی کنم ، اما با پیچ و تاب خودم. بنابراین من با یک کیک پودا شوال چنا آشنا می شوم. من یک بار با یک دختر اوریا کار می کردم و او چنا پودا (یک دسر پخته شده با استفاده از پنیر خانگی ، شکر ، کشمش و آجیل بادام هندی) درست می کرد. مادربزرگم فقط در زمان کاروا چائوت و دیوالی چاول ملاقات می کرد. من هرگز این را نفهمیدم: چرا فقط سالی یکبار چنین غذای خوبی درست می کنید؟ چرا بیشتر اوقات نه؟ من دستور نانی ام را با همکارم ترکیب می کنم و چندین کیک کوچک را با چندین لایه پودر چاول و چنا پودا می پزم.
همچنین فشارهایی برای نوآوری در طول دیوالی وجود دارد. مردم دائماً چیز جدیدی اما آشنا می خواهند. آنها نخره بیشتری در غذای خود می خواهند. من هم از تغییر دادن چیزها لذت می برم ، بنابراین من یک چیزکیک لادو motichoor سرو می کنم ، کوکی ها را با پنیر خامه ای خرد کرده و تجربه خوردن لادو را دوباره اختراع می کنم. من هرگز جالبی ها را دوست نداشتم ، اما آنها مورد علاقه بسیاری از مردم هستند. من نسخه نپالی ، jeri را ترجیح می دهم ، به این صورت که شربت قند در ماهیتابه می چرخد ، این فقط چند قمه زدن در مرکز نیست ، بلکه مانند فیلیگرن ، یک اثر هنری است. با استفاده از بیکینگ پودر ، تخم مرغ و شیر ، یک کاسترد برای ژالبی به سبک جری درست می کنم و آن را مانند یک دونات می پزم. وقتی برای اولین بار در آمریتسار آن را سرو کردم ، مردم منتقد بودند: شما یک شیرینی سنتی را خراب کرده اید! اما در نیویورک ، این مورد هم برای سرخپوستان و هم برای جمعیت بین المللی است. همین امر در مورد ماکارونی giya ki barfi ka macaroons نیز صدق می کند. من یک سرآشپز آموزش دیده نیستم و ماکارون ها را خسته کننده می دانم. اگر نتوانید چاشنی ها را عوض کنید ، می توانید با آنها چه تفریح کنید؟
چیزی که من این دیوالی را در رستوران Junoon خدمت می کنم مورد علاقه من است. من بسته های کوچک ترافل شکلاتی را به همه مهمانانم می دهم. وقتی اولین لقمه را می خورند ، طعم شکلات را می چشند ، سپس یک مایع شناور که شکلات را از مرکز جدا می کند - یک سندس بنگالی!
سوسک های سیاه ریز در خانه من
ویکاس خانا آشپز ، رستوران دار و نویسنده کتاب آشپزی با ستاره میشلن است
- همانطور که به انوشری مجومدار گفته شد
این داستان با عنوان What's Cooking this Diwali چاپ شد