آنچه می توانست ، می توانست باشد: درک پشیمانی و اینکه چرا نمی توانیم از آن دوری کنیم

اگرچه پشیمانی یک احساس دردناک است که از تخیل آنچه می تواند باشد سرچشمه می گیرد - اما یک احساس امیدوار کننده است که افراد را مجبور به یادگیری می کند.

برخلاف برخی از لفاظی های انگیزشی ، شرایط تأثیر بسزایی در تصمیم گیری های رایگان افراد دارد ، که اغلب در حسرت بعدا به حساب نمی آید.

مجموعه ای گسترده از بازدیدهای مالیخولیای غربی از Hoobastank's دلیل به ادل سلام ، آهنگ هایی درباره حسرت و یادگیری هستند. نزدیکتر به خانه ، zindagi ke safar mein ، با صدای کلاسیک کیشور کومار ، فراموش نشدنی است. کسانی که احساس درد و ناراحتی در شکم خود نکرده اند ، هنگامی که تصمیمی که از سوی آنها گرفته شد ، در گذشته ، اشتباه بوده است. پشیمانی یک احساس قوی ، پیچیده و همه جا و بخشی فراگیر از نحوه تجربه جهان در ارتباط با خودمان است. تحقیقات روانشناختی در مورد این احساسات یک زمینه نسبتاً جوان است که بینش های جذابی را ایجاد می کند.

حسرت خوب و حسرت بد

اگرچه پشیمانی یک احساس دردناک است که از تخیل آنچه می تواند باشد سرچشمه می گیرد - اما این یک احساس امیدوار کننده است که افراد را مجبور به یادگیری می کند تا از اشتباهات جلوگیری کرده و نتایج بهتری را در آینده به دست آورد. به عنوان مثال ، پشیمانی از رد یک فرصت هیجان انگیز به دلیل ترس از غرق شدن در مسئولیت های آن می تواند دلیلی برای پیشگیری فعالانه از فرصت های پیش رو باشد. این امر به ویژه در مورد جوانان صادق است و در ادامه نشان می دهد که همه پشیمانی ها برابر نیستند.

هنگامی که راهی برای اصلاح یا تغییر نتیجه ، مانند از دست دادن دائمی یکی از عزیزان وجود ندارد ، غلبه بر پشیمانی دشوار است. یکی از بدترین جلوه های پشیمانی زمانی است که بی امان است - افراد را مجبور می کند تا بارها و بارها جزئیات آنچه در گذشته اتفاق افتاده را بازگو کرده و دوباره تکرار کنند ، که می تواند باعث استرس مزمن و علائم اضطراب و افسردگی بالینی شود. ایمی سامر ویل ، استاد روانشناسی که آزمایشگاه پشیمانی را در دانشگاه میامی اوهایو ، ایالات متحده اداره می کند ، از این امر به عنوان نشخوار فکری یاد می کند - یک اصطلاح هضم گاو برای جویدن سگ. او در این باره می گوید: افکار ناخواسته در ذهن ما وجود دارد و ما آنها را می جویم بدون اینکه چیز جدیدی از آنها دریافت کنیم ، آنها به طور مکرر ، مزاحم ، بخشی از چشم انداز ذهنی ما می شوند. NPR ، آنچه ما دریافتیم این است که افرادی که پشیمان نشخوار می شوند ، افرادی هستند که منفی ترین نتایج را تجربه می کنند.

چه چیزی بیشتر درد می کشد: بی تحرکی یا عمل؟

این اعتقاد کلی وجود دارد که مردم تمایل دارند از کارهایی که انجام نداده اند (بی عملی) به خاطر کارهایی که انجام داده اند (عمل) پشیمان شوند. فرهنگ پاپ و حکایات غالباً درباره زندگی پیش آمده هشدار می دهند که در شگفتی و آرزوی 'آنچه ممکن بود' بوده است.

برخی از مطالعات روانشناسی نشان می دهند که در درازمدت ، بیشتر از اقدامات پشیمان می شویم. بسیاری از اقدامات پشیمان کننده بلافاصله متوجه می شوند ، مانند مصاحبه شغلی که به دلیل یک جمله احمقانه که نباید گفته می شد خراب می شود. اما به نظر می رسد در طول مدت طولانی ، از انجام کارهای طولانی مدت بیشتر پشیمان شده اید ، زیرا مانند اهداف ناقص ، آنها مانند جعبه های کنترل نشده در لیست کارهای ذهنی جمع می شوند و باقی می مانند. این ممکن است به این دلیل باشد که تعدادی از کارهایی که یک فرد انجام داده است (به عنوان مثال انتخاب شغل) محدود هستند و با توجه به تعداد امکاناتی که ممکن بود وجود داشته باشد (همه علایق دیگر رها شده اند) کوتاهی می کنند.

با این حال ، تحقیقات دیگر نشان داده است که آنچه انجام می شود (عمل) می تواند در درازمدت به همان اندازه پشیمان شود که نتایج آنها از تصمیمات مغایر با ارزشهای شخصی ، تصمیماتی که بر روابط اجتماعی و بین فردی تأثیر می گذارد و مواردی که توجیه آنها دشوار است ناشی می شود.

ایجاد حس حوادث ناگوار و بد

روانشناسی چیزی را که به عنوان 'خطای انتسابی اساسی' شناخته می شود ، توضیح می دهد که عبارت است از تمایل به توضیح اعمال و رفتار ، خود یا شخص دیگر ، بر اساس چیزهایی که ذاتی فرد است و بخشی از شخصیت آنها در مقابل چیزهایی که بر اساس زمینه شکل گرفته اند. موقعیتی که بازیگران در آن قرار دارند. این می تواند افراد را وادار کند تا مسئولیت شخصی خود را در یک رویداد بیش از آنچه واقعیت دارد ، مشاهده کنند.برخلاف برخی از لفاظی های انگیزشی ، شرایط تأثیر قابل توجهی بر تصمیمات 'رایگان' افراد دارد ، که ممکن است در حسرت تجربه شده به حساب نیاید. به عنوان مثال ، یک دسته از قلدرها می توانند تحت شرایط اجتماعی تحت فشار همسالان عمل کنند وقتی که قصد تحقیر قربانی خود را دارند. این رفتار آنها را بهتر نمی کند ، اما ممکن است لزوماً بازتابی کامل از شخصیت آنها نباشد. در عوض ، این می تواند یک شبکه بسیار پیچیده تر از مواردی باشد که بر آنها تأثیرگذار بوده و در آن زمان چه کسانی بوده اند.

از سوی دیگر ، حوادث ناگهانی و ناگوار می تواند افراد تحت تأثیر را به این فکر اندازد که برای پیشگیری از آن چه کار می توانستند بکنند - از انجام یا عدم انجام کاری در آینده نگرانه پشیمان شوند. به گفته سامر وویل ، گاهی اوقات فرض و انتساب خود علیت آسان تر است تا برخورد با یک رویداد بد غیرقابل توضیح و غیرقابل پیش بینی. به عنوان مثال ، پشیمانی و سرزنش خود در مورد عدم توجه بیشتر به مشکلات اعضای خانواده ، در صورت خودکشی ، می تواند باعث شود که یکی از عزیزان مسئولیت بیشتری نسبت به سهم عادلانه خود بر عهده بگیرد. آنها ممکن است متوجه نشوند که آنها فقط یک عامل در میان بسیاری از دوستان دیگر (دوستان ، سایر اعضای خانواده ، پزشکان) بوده اند که می توانند نشانه هایی از آنچه در آینده است را شناسایی کرده و مطابق آن عمل کنند. سامرویل توضیح می دهد که یکی از راه هایی که افراد می توانند بر شرایط خود احساس کنترل کنند ، داشتن این افکار در مورد آنچه ممکن است بوده است است. NPR به

شناسایی اشکال نارنجی و سیاه

او هشدار می دهد که جنبه تاریک تعجب در مورد آنچه ممکن بود باشد این است که می تواند منجر به ترسیم یک علیت نادرست شود. اگر زنی به مهمانی برود ، یک نوشیدنی تند بخورد و بعداً به دلیل ماده ای که به آن اضافه شده مورد تجاوز جنسی قرار گیرد ، ممکن است بعداً فکر کند اگر این نوشیدنی را نپذیرفته بود چه اتفاقی می افتاد. چنین فکری ممکن است ظاهری از کنترل را در درک شرایط سخت ایجاد کند ، اما همچنین توجه را از سوال بسیار دشوارتر این که چه کسی نوشیدنی را نوشیده است و جنایتکارانی که به او حمله کرده اند ، منحرف می کند. بنابراین ، در حالی که افکار 'آنچه ممکن بود باشد' ممکن است به ساختاری در جهان ما کمک کند که در آن اتفاقات بد بی معنی و بی معنی رخ می دهد ، ممکن است همیشه درست یا مفیدترین راه برای انجام این کار نباشد.

حسرت یکی از رایج ترین احساسات منفی است که ما احساس می کنیم. به نظر می رسد بسیاری از ما ، با افزایش سن ، زندگی های غنی از آنچه را باید داشته باشیم ، در راههای نرفته ناله می کنیم ، اما راه هایی برای کنار آمدن با ناامیدی های خود همراه با اراده کافی برای ادامه حرکت پیدا می کنیم. پشیمانی نشخوار کننده را کنار بگذاریم ، این افکار به عنوان یک قطب نمای متمرکز بر خود عمل می کنند ، و باعث می شود که همواره در مورد نحوه حرکت در زندگی و احساس مسئولیت در قبال خود و همنوعان خود تلاش کنیم.