عکسهای قدیمی خانواده در مورد تاریخ زنان به ما چه می گویند؟

گفت و گو با یک زن در مورد عکس های خانوادگی او می تواند به ما در درک شرایط سیاسی-اجتماعی دوران های گذشته کمک کند.

نوشتن تاریخ افرادی که به طور سنتی مهم تلقی نشده اند به دلیل فقدان شواهد می تواند چالش برانگیز باشد. این امر به ویژه در مورد زنان هنگامی صادق است که کسی بخواهد تکامل سیاسی-اجتماعی آنها را درک کند. تا دهه 1970 ، آرشیوها- منابع متداول اسناد مورخان ، اطلاعات بسیار کمی در مورد زندگی زنان داشتند.

جرالدین فوربز ، مورخ کانادایی تبار ، از عکس های خانوادگی زنان به عنوان اسنادی برای نوشتن تاریخ زنان هندی استفاده می کند. روش او شامل مصاحبه با زنان در مورد آنچه در نگاه کردن به عکس های قدیمی خانواده به یاد می آورند ، است. او آنها را تشویق می کند تا درباره رویدادهای لحظه عکس گرفتن و سایر اعضای خانواده حاضر در تلاش برای درک محیط اجتماعی آن دوره صحبت کنند.

شروع کردم به دیدار زنانی که در روزنامه ها درباره آنها خوانده بودم. در بسیاری از موارد آنها می گفتند تنها مدرکی که در آن دوره داشتند عکس بود.

عکس توسط Nag and Sons گرفته شده است. C. 1930. این دختر سوروما و BR سناتور است. مادرش بسیار جوان فوت کرد و پدرش او را بسیار دوست داشت. (عکس از: Forbes)

آنچه که یک زن در مورد عکس های خانوادگی خود باید بگوید جزئیات تجربیات زندگی او را آشکار می کند که هرگز از منابع مکتوب مشهود نخواهد بود.

مشکل در نگارش تاریخ زنان این بود که زنان مانند مردان در نوع فعالیت ها شرکت نداشتند. اگر زنان در فعالیت های سیاسی مشارکت داشتند ، یافتن مطالب مکتوب در مورد آنها آسان تر است. با این حال ، نوشتن درباره تجربیات زنده آنها بسیار دشوار است. به ویژه در هند ، جایی که خانواده واحد مهمی از جامعه است ، عکس های خانوادگی دری جدیدی را برای درک تجربیات زندگی زنان باز کرد. گفت فوربس

(همچنین بخوانید: وقایع نگاری زندگی 'ماهارانی ها' از طریق عکس)

مورخی که استاد برجسته امریتیا در دانشگاه ایالتی نیویورک ، اسوهگو است ، در مورد تاریخ زنان در هند مستعمره تحقیق و می نویسد.

عکس امیرحسین ، رامپور هات ، E.I. راه آهن لوپ لاین ، بنگال C.1925. سوروما ، فرماندار جکسون و شوهر سوروما BR Sen. برای عکس نشسته اند. قبل از این مراسم ، شوهر سوروما به او گفت که او باید به جکسون چه بگوید. وقتی با جکسون ملاقات کرد ، تمام آنچه را که از او خواسته شده بود به او بگوید ، سپس اضافه کرد ، اکنون می توانیم بحث خود را انجام دهیم. این عکس نقش های جدیدی را که زنان متاهل با مردان در مشاغل خدمات ملکی به عهده گرفته اند نشان می دهد. (عکس از: Forbes)

فوربس به تفاوت های مهمی بین نحوه عکس گرفتن دختران و پسران توسط خانواده هایشان اشاره کرد.

در عکسهای مربوط به اواخر قرن نوزدهم ، بسیاری از خانواده ها عکس هایی داشتند که داستان زندگی یک مرد را نشان می داد. از مردان در هر مرحله از زندگی عکاسی می شود: تولد ، نوجوانی ، جوانی ، صاحبخانه و بازنشسته. داستان زندگی زنان در عکسها اغلب کوتاه می شد. به ندرت می شد تصویری از نوزاد دختر پیدا کرد. به گفته فوربس ، اولین عکس عموماً قبل از ازدواج گرفته شده است ، و عکس دوم با یک فرزند است. با این حال ، برخی از خانواده ها از اوایل قرن بیستم شروع به تفکر متفاوت در مورد دختران خود کردند. یکی خانواده هایی را پیدا می کند که از دختران خود با همان فرکانسی که از پسران خود عکس می گیرند عکس می گیرند.

او در مورد تعامل خود با کریشنابای راو ، در 70 سالگی صحبت کرد. راو فشار خانواده خود را برای گرفتن عکس برای نشان دادن یک داماد مناسب برای او به خاطر آورد. او با تلاش برای بدست آوردن تصویر تا آنجا که ممکن است مقاومت کرد.

عکس گرفته شده توسط استودیو Das Brothers ، C. 1923 ؛ نشان دادن تصویر کریشنابای راو.

در آن زمان راو در بیشتر زندگی خود برای اهداف اجتماعی مبارزه می کرد. او یک گاندی بود ، به زندان رفته بود و همیشه فعال سیاسی بود. او از این واقعیت آگاه بود که جزئیات مربوط به عکس را به کسی می دهد که تاریخ او را بنویسد. شاید او بازگو می کرد که از نوجوانی مبارز بوده و می خواسته به عنوان فردی جسور از او یاد شود. یا ، ممکن است او در واقع سعی کرده باشد برای جلوگیری از خواستگاران بدبین به نظر برسد.

تصاویر به تنهایی هرگز نمی توانند داستان کامل تجربیات زنان را بیان کنند. فوربز تجزیه و تحلیل خود را بر اساس اسناد متنی و عکس ها و خاطراتی که زنان از آنها دارند ، بنا کرده است. فوربس می داند که آنچه شخص با دیدن عکس به خاطر می آورد به عوامل زیادی بستگی دارد ، از جمله نحوه نگاه فرد به زندگی و دستاوردهای او.

آنچه زن در عکس هایش به خاطر می آورد نیز متأثر از مصاحبه کننده بود. همه زندگی او را برای افراد مختلف متفاوت توضیح می دهند. زنانی که با آنها صحبت کردم می دانستند که من یک خارجی هستم. من مطمئن هستم که آنها چیزهای متفاوتی نسبت به نوه هایشان به من گفتند.

فوربس در مقایسه عکس های خانوادگی در غرب با عکس های هند گفت که شباهت هایی در نحوه عکس گرفتن افراد در سراسر جهان وجود دارد. با این حال ، در عکس های هندی تقریباً هیچ شوخی در اطراف وجود ندارد. به سختی می توان گفت که این درباره ساختار اجتماعی هند در قرن نوزدهم به ما چه می گوید. ممکن است هنجارهای سخت تری باشد یا شاید مردم معتقد باشند عکس ها باید جدی باشند.

در اکثر عکس های خانوادگی آن زمان ، مردان ایستاده اند. مردم اغلب معتقدند که این نشان دهنده مردسالاری است. اما ممکن است اینطور نباشد. شاید تصمیم عکاس باشد. یکی از چیزهایی که با گوش دادن به عکس هایی که زنان به آنها می گویند یاد می گیرد این است که آنها چگونه در مورد زندگی خود فکر می کنند.