پست های محبوب
جامعه رنگ آمیزی رنگرگز در کلکته اکنون به آینده تاریک خیره شده است
این شهر که اصالتاً اهل راجستان بود ، اکنون در حال فراموشی است زیرا این متخصصان رنگ آمیزی دست برای زنده ماندن در دنیای ماشین آلات و شیمیدان و رنگ آمیزی نساجی مبارزه می کنند.
رانگرز - جامعه ای از مسلمانان که برای تأمین معاش خود لباس و نخ را رنگ می کنند - برای حفظ حرفه و امرار معاش سخت در حال مبارزه است. (منبع: عکس اکسپرس از شاشی قوش) خیابان زکریا کلکته به خاطر مسجد ناخدا ، غذای خوش طعم آن ، کنار خیابان های جمع شده با جابجایی بار و مغازه هایی که دستبندهای شیشه ای می فروشند و محراب به اما بی توجه به هیاهوی اطراف ، رانگرز - جامعه ای از مسلمانان که برای امرار معاش لباس و نخ را رنگ می کنند - برای حفظ حرفه و امرار معاش سخت در حال مبارزه است. اگرچه ممکن است نام آهنگ در آهنگ های بالیوود رایج شده باشد ، اما دانش درباره آنها تقریباً ناچیز است. این روستا که اصالتاً اهل راجستان بود ، اکنون به سمت فراموشی پیش می رود زیرا این متخصصان رنگ آمیزی دست برای زنده ماندن در دنیای ماشین ها و شیمیدان های پارچه و رنگ آمیزی می جنگند.
قدم زدن در کارگاه محدسلیم در روزهای هفته ، چیزی که از شما استقبال می کند یک کادایای خالی بدون رنگ و مخزن آب خشک است که وضعیت متأسفانه را برجسته می کند. من امروز فقط یک کارمند دارم. در حال حاضر هیچ کاری وجود ندارد آخرین سفارش چند روز پیش ارسال شد و به زودی منتظر سفارشات جدید هستم. آنچه قبلاً برای آنها با فصل تعطیلات قریب الوقوع در شهر شلوغ بود ، اکنون یک تکه تداوم بدون چربی است.
صحنه در کارگاه ، جایی که وان و ظروف مورد استفاده برای رنگرزی بیش از حد چرخانده شده و به دلیل عدم دریافت سفارشات جدید نگهداری می شود. (منبع: عکس اکسپرس از شاشی قوش) این زن 58 ساله می گوید ، قبلاً سفارش رنگ آمیزی مواد مورد استفاده برای پاندال ها و داربست های آن را دریافت می کردیم اما با مواد چینی و مصنوعی موجود در رنگ های مختلف ، آن روزها از بین رفته است. با توجه به اینکه صنعت جوت نیز با چالش های بزرگی روبرو است ، کارهای رنگرزی در بخش جوت نیز از بین رفته است. او می افزاید: حتی برای لباس های جدید که در فصل جشن ساخته می شوند ، لباس های رنگ آمیزی ترجیح داده می شوند.
سلیم متولد و بزرگ شده در منطقه چیتپور ، روزهای شکوهی را بازگو می کند که پدرش تجارت را شروع کرد و در راجستان در اینجا ساکن شد. بسیاری از این جامعه مسلمان مرواری برای دسترسی آسان به آب به شهرهای حاشیه گنگا مهاجرت کردند. کلکته به دلیل پایتخت بریتانیا و بورا بازار یکی از مکانهای مورد علاقه در دوران قبل از استقلال بود ، بازاری که در آن روزها کاملاً توسط تجار راجستانی راه اندازی و مدیریت شده بود. اوتار پرادش همچنین محل زندگی بسیاری از ساکنان جامعه رانگرز است.
چه نوع گوشتی وجود دارد
محد سلیم بیرون از کارگاه خود ایستاده است ، خانه ای که او نیز توسط پدرش ساخته شده است. (منبع: عکس اکسپرس از شاشی قوش) کارهای سنتی رنگ آمیزی دست توسط رانگرز افتخار بزرگی محسوب می شد زیرا با رنگ آمیزی 'peelas and pagdis' (دوپاتای زرد و سرپوش) همراه بود-هر دو مورد ضروری برای عروسی های هندو در جوامع راجستانی. در کلکته ، پدر سلیم با همه چیز کار می کرد ، از نخ پنبه گرفته تا بند و بند لباس.
هنگامی که وی تجارت را در سال 1981 عهده دار شد ، درآمد 12 روپیه به ازای هر کیلوگرم پارچه یا نخ یک تجارت سودآور بود و هرگز تصور نمی کردم روزی برسد که او با تخمین 30،000 روپیه در سال متحمل ضرر شود. با نرخ 150 تا 160 روپیه در هر بسته ، وزن 4.5 کیلوگرم ، این تجارت نفس نفس می زند.
یکی از کارکنان نخ های خشک شده را که روی پشت بام آویزان شده است ، از یکی از سفارشات آنها جمع آوری می کند تا تحویل داده شود. (منبع: عکس اکسپرس از شاشی قوش) این تجارت از سال 2004 در حال سقوط است اما در حال حاضر حتی سریعتر رو به وخامت است. قبلا ، مه تا سپتامبر شلوغ ترین فصل ما بود. ما قبلاً برای تهیه نخ های رنگارنگ برای Rath Yatra از اودیسا سفارش می گرفتیم. او می گوید دورگا پوجا و دیوالی نیز فرصتی عالی برای دریافت سفارشات بیشتر بودند.
در حال حاضر وان های رنگ آمیزی اغلب خشک می شوند و بسیاری از افراد جامعه طبقه بندی شده برای حرفه به حرفه های دیگر روی آورده اند. پسر بزرگ سلیم به عنوان تأمین کننده خرده فروشان مشغول تحویل لباس و لباس برای حمایت از خانواده خود است. پسر کوچکش به او کمک می کند اما در جستجوی شغلی مطمئن است.
پس از خشک شدن نخ ها ، مرتباً تا می شوند و برای تحویل بسته بندی می شوند. (منبع: عکس اکسپرس از شاشی قوش) کارهای بیشتری در کارخانه ها انجام می شود ، در حالی که ما می توانیم یک بسته را در سه ساعت تکمیل کنیم ، آنها می توانند حداقل سه تا پنج برابر بیشتر کار کنند. او توضیح می دهد ، از آنجا که رنگ آمیزی دست گران است ، تعداد کمی از صاحبان مشاغل هستند که در حال حاضر به ما کار می دهند.
آنچه قبلاً تصویری محبوب از لباس ها و نخ های رنگارنگ بود که حتی چند سال پیش در تراس های منطقه چیتپور در مرکز کلکته خشک شده بود ، امروزه تنها دو یا سه ساختمان را می توان مشاهده کرد. چگونه زنده خواهیم ماند؟ نسل جوان را فراموش کنید حتی دولت بنگال از ما خبر ندارد. او می گوید ، بنابراین به طور طبیعی ، هیچ کس نمی تواند نگرانی خود را مطرح کند و برای هدف ما بجنگد ، و تأکید می کند که خانواده اش از سال 1919 در کلکته مشغول تجارت هستند.
تراس کارگاه با نخ هایی که از خیابان اصلی قابل مشاهده است. (منبع: عکس اکسپرس از شاشی قوش) در حالی که نیمی از هنر زیبای رنگ آمیزی دست در واقع توسط کالاهای وارداتی ارزان تر از بین می رود ، کارخانه های دیگر برای رنگ آمیزی عمده در داخل و اطراف پایتخت ایالت میخهای نهایی را در تابوت می گذارند.