نقد و بررسی کتاب - دنیای مودی: گسترش حوزه نفوذ هند

تجزیه و تحلیل شدید چالش های هند در جهت یابی چشم انداز منطقه ای و بین المللی به سرعت در حال تغییر تحت نارندرا مودی.

نارندرا مودی خروج های عمده ای را در سیاست خارجی هند آغاز کرده است ، اما در مسیرهایی که پیشینیانش مشخص کرده اند قدم گذاشته است. (تصویر: پرادیپ یاداو)

عنوان: دنیای مودی: گسترش حوزه نفوذ هند
نویسنده: سی راجا موهان
ناشر: هارپر کالینز
صفحات: 229
قیمت: 499 روپیه

سی راجا موهان بدون شک یکی از تحلیلگران و مفسران سیاست خارجی بسیار مورد احترام هند است. او استراتژیک فکر می کند ، قادر است بر روندهای کلیدی تمرکز کند و ارزیابی های او معمولاً منطقی و متعادل است. آخرین کتاب او با عنوان 'جهان مودی' مفیدی است بر سیاست خارجی در زمان نخست وزیر جدید هند ، که به تداوم با گذشته ، اما خروج های مهم نیز اشاره می کند. فصل های مختلف کتاب جنبه های مختلف سیاست خارجی هند را بررسی می کند ، به ویژه روابط با همسایگان شبه قاره ، تحول روابط با ایالات متحده ، چین و پاکستان ، ارتباط مجدد با آسیا و افزایش برجستگی جزیره. کشورهای اقیانوس هند به عنوان بخشی از استراتژی دریایی هند. یک فصل مقدماتی برای تنظیم مرحله معتبر وجود دارد. یک دیدگاه تاریخی در فصل 'میراث دوسویه' ارائه شده است. بقیه بر اساس ستون های محبوبی است که راجا موهان برای آنها می نویسد هندی اکسپرس اما در فصل پایانی ، 'هند به عنوان یک قدرت پیشرو' ، توضیح داده می شود که نقش هند در چشم انداز منطقه ای و بین المللی که به سرعت در حال تغییر است باید چگونه باشد و چگونه هند باید روابط خارجی و موقعیت سیاست خارجی خود را برای پیشبرد منافع و گسترش آن سفارش دهد. دایره نفوذ آن به عنوان یک قدرت مطمئن ، پرانرژی و پیشرو.

راجا موهان نمرات بالایی به مودی می دهد که به دنبال منافع شخصی روشن است ، بدون تمایلات ایدئولوژیکی یا تعصبات گذشته. در راستای دستیابی به همسایگان هند ، در تلاش برای استفاده از سرمایه چین و زیرساخت های توسعه هند ، همسویی عملگرایانه با ایالات متحده علیرغم میراث شخصی دردناک انکار ویزا ، کاهش موانع در ایجاد مشارکتهای سیاسی ، اقتصادی و امنیتی نزدیکتر با ژاپن ، استرالیا و اسرائیل و رویکرد عملگرایانه و انعطاف پذیرتر به نهادها و فرآیندهای چندجانبه ، عملکرد مودی بدون شبهه موافق است.

راجا موهان تاریخ دیپلماتیک معاصر هند را به سه مرحله تقسیم می کند ، یکی شامل استقلال این کشور در سال 1947 تا 1990 است ، که به عنوان اولین جمهوری نامگذاری شد. جمهوری دوم مصادف است با پایان جنگ سرد ، اصلاحات و آزادسازی اقتصادی هند و دگرگونی قابل توجه در روابط هند با ایالات متحده. او معتقد است که مودی با تصدی پست نخست وزیری در سال 2014 به پایان می رسد ، که می تواند آغازگر سومین جمهوری هند باشد. در حالی که هشدارهای معمول درباره این وجود دارد که آیا نخست وزیر واقعاً قادر خواهد بود یک بوروکراسی محدود به اینرسی و یک طبقه سیاسی اکراه را به اراده خود خم کند ، نویسنده در حالت تعادل بیش از حد خوش بین است: با این حال ، شایان ذکر است ، جهت گیری مجدد نقش بین المللی هند ممکن است تحت نظر نارندرا مودی شتاب برگشت ناپذیری به دست آورد.

یکی چندین دیدگاه راجا را ارائه می دهد. مودی فوق العاده پرانرژی و متمرکز در پیگیری منافع حیاتی هند بوده است. سه اولویت در سیاست خارجی او وجود دارد که برجسته است-مدیریت محله شبه قاره هند ، اولویت بیش از حد برای حفظ و ارتقای منافع اقتصادی هند و افزایش تعامل با دیاسپوریا به عنوان یک هدف دیپلماتیک مهم. علاوه بر این ، مودی چند جانبه را در برابر عدم تعهد پذیرفته است ، روابط را با هر قدرت اصلی تقویت کرده و از آنها برای ارتقاء روابط با دیگر قدرتهای بزرگ استفاده می کند. این خروج از حالت غالباً دفاعی و دوسویه ای است که هند در گذشته اتخاذ کرده بود و در UPA-II احیای نسبی داشت. با این حال ، باید اذعان داشت که خروجی که ما شاهد آن هستیم در حال حاضر عمدتاً قابل درک است. مگر اینکه این امر به دنبال تغییرات ساختاری باشد که مدتهاست به تعویق افتاده است ، و مهمتر از همه ، مگر اینکه اقتصاد دوباره احیا شود و مسیر رشد بالایی را حفظ کند ، تصورات مثبت ممکن است به سرعت تبخیر شود. ما قبلاً شاهد این اتفاق بودیم. خود راجا موهان اذعان می کند که عدم تحویل و پیگیری همچنان باعث از بین رفتن اعتبار هند در میان دوستان و دشمنان آن می شود.

راجا موهان مودی را عامل آغاز خروج های بزرگ در سیاست خارجی هند می داند ، اما ، در نقاط مختلف ، او همچنین اذعان می کند که نخست وزیر در مسیری قدم می گذارد که پیشینیان کنگره و غیر کنگره خود مشخص کرده اند. ممکن است دیپلماسی پرانرژی تری به مودی داده شود ، اما او عاقلانه منطق تداوم هایی را که سیاست خارجی هند را مشخص می کند ، تشخیص داده است ، حتی اگر این امر مستلزم آن باشد ، همانطور که در مورد توافق هسته ای هند و آمریکا و مرز زمینی هند و بنگلادش به کار رفته است. توافق ، اخراج مخالفان حزب خود در گذشته. وی همچنان در سیاست دیرینه راه دوپا برای مشارکت چین ادامه داده است ، حتی در صورت مقابله با تهدیدهای آن برای امنیت ما. او نیز مانند گذشته در شکستن روابط هند و پاکستان ناموفق بوده است. شاید ، من تداوم و خروج کمتری از او می بینم.

در رابطه با روابط هند با ایالات متحده ، راجا موهان آنچه را که به عنوان یک ضدآمریکایی وحشیانه در طبقه سیاسی هند و بوروکراسی گذشته در آن می داند ، سرزنش می کند ، که به اعتقاد وی هنوز در بلوک جنوبی ادامه دارد. وی اشاره نمی کند که ایالات متحده در بیشتر سالهای جنگ سرد ، عمدا و سیستماتیک هند را هدف قرار می داد. کیسینجر در سال 1971 از دوستان چینی تازه پیدا شده خود برای حمله به هند برای تسکین فشار بر پاکستان بی امان بود. تاریخ نباید به سنگ آسیایی در گردن ما تبدیل شود و ما را از پیگیری مشارکتی استراتژیک و سازنده با ایالات متحده باز دارد ، اما ما نباید تاریخ را انکار کرده و از درس های آن غافل شویم.

من با راجا موهان موافقم که ما باید از ذهنیت غیرمتعهد گذشته دور شویم ، مطمئناً در حالت دفاعی و ضد غربی آن. با این حال ، من معتقدم که خودمختاری استراتژیک نیز نباید به عنوان یک ذهنیت منفی کنار گذاشته شود. هر کشوری خودمختاری استراتژیک را دنبال می کند ، یعنی ظرفیت تصمیم گیری نسبتاً مستقل در مورد موضوعات مورد علاقه کشور. با وجود موانع گهگاه ، هند به طور مداوم به دنبال گسترش فضای استراتژیک خود با افزایش گزینه های خود بوده است. همانطور که خود کتاب نیز تصدیق می کند ، ایندیرا گاندی برای کمک به ایجاد بنگلادش در سال 1971 مداخله کرد و Sikkim را در 1975 وارد کرد. ناراسیمها رائو یک بحران را به یک فرصت تبدیل کرد و به هند کمک کرد تا چشم اندازهای تغییر یافته در جهان پس از جنگ سرد 1990 را هدایت کند. وجپایی ، که ایالات متحده را متحد طبیعی خود توصیف می کرد ، آنقدر عاقل بود که سربازان هندی را برای جنگ با آمریکا در عراق در سال 2003 اعزام نکرد. معافیت از گروه تامین کنندگان هسته ای بازی را تغییر داده است. این رکورد در سیاست خارجی جمهوری رجا موحان جمهوری های اول و دوم ، با اتهام گسترده فرهنگ دیپلماسی منحرف در مذاکره علیه منافع بلندمدت هند مطابقت ندارد.

با وجود برخی پیشنهادات قابل بحث ، راجا موهان یک نمای عالی از تاریخ دیپلماتیک اخیر هند ارائه کرده است. او زمینه ای را ارائه می دهد که در آن سیاست و عملکرد خارجی کشور باید مورد قضاوت قرار گیرد و با وضوح ، ابتکارات تازه مودی و نکات تأکید جدید بیان شود. او درست می گوید که هند تحت هدایت مودی در نقطه عطفی قرار دارد و پر از وعده است ، اگرچه در برخی موارد تردید لازم است. این کتاب به دلیل وضوح تجزیه و تحلیل و بیان دقیق چالش های هند در جهت یابی چشم انداز منطقه ای و بین المللی به سرعت در حال خواندن است.

شیام ساران وزیر خارجه سابق است. او در حال حاضر رئیس ، RIS و همکار ارشد ، CVPR است.