سانگیتا کاتیوادا در 25 سال ملانژ و نیاز به تمرکز بر پایداری

در زمانی که صنایع دستی و ارگانیک کلمات پرطرفدار نبودند و پایداری یک هشتگ پرطرفدار نبود ، استودیوی مستقل Altamount Road سانگیتا کاتیوادا سعی کرد با معرفی پارچه های طبیعی ، اشکال مینیمالیستی و مد آگاهانه ، واژه نامه طراحی را تغییر دهد.

ویترین طراح آنیت آرورا در Past Continuous.

سانگیتا کاتیوادا برای اولین سالگرد فروشگاه چند طراح خود ملانژ در سال 1994 ، یک نمایش مد خادی در خانه اپرای رویال نمادین در بمبئی ترتیب داد. طراحانی مانند Hemant Trevedi و Ramesh Nair و برخی دیگر با پارچه های دستباف کار می کردند و فلسفه شخصی و حرفه ای کاتیوادا در مورد زندگی آگاهانه و احترام به میراث را در بر می گرفتند. در زمانی که صنایع دستی و ارگانیک کلمات پرطرفدار نبودند و پایداری یک هشتگ پرطرفدار نبود ، استودیوی مستقل Altamount Road کاتیوادا سعی کرد با معرفی پارچه های طبیعی ، اشکال مینیمالیستی و مد آگاهانه ، واژه نامه طراحی را تغییر دهد.

امروزه ملانژ یک مکان دیدنی در جنوب بمبئی است و در بیست و پنجمین سالگرد تاسیس آن در ماه دسامبر ، کاتیوادا تصمیم گرفت از هرگونه شکوه و جلوه ای برای یک جشن آرام در خود فروشگاه خودداری کند. او نمایشگاه Past Continuous را برپا کرد که تلاش می کرد روح ، تکامل و دستاوردهای فروشگاه خود را به تصویر بکشد و بدین وسیله میهمانان را در ردیف اول به تکامل مد در هند نشان دهد.

ملانژ در سنگیتا کاتیوادا.

با برچسب هایی مانند Abraham & Thakore ، James Ferreira ، Raw Mango ، Pero توسط Aneeth Arora ، Savio Jon ، Narendra Kumar ، Anuradha Vakil و دیگران در حافظه ملانژ خود نقش داشتند ، طبیعی بود که Kathiwada نیز نوستالژیک شود. من 33 ساله بودم که با خلاقیت سر و صدا داشتم و به دنبال راهی برای به اشتراک گذاشتن آن بودم. آنقدر انرژی داشتم ، نقاشی می کردم ، می نوشتم ، می رقصیدم. و من آن زمان هیچ سرنخی نداشتم که یک فروشگاه مد راه اندازی کنم. کاتیوادا ، که در زمینه طراحی گرافیک ، طراحی جواهرات ، دکوراسیون داخلی و عکاسی تحصیل کرده است ، می گوید من فقط به یک فضای زیبا نیاز داشتم تا بتوانم خلاقیت خود و دیگران را پرورش دهم.

ممکن است یک انبار شراب به مرکز خدمات رادیویی تبدیل شود ، که در زیرزمین یک بنای تاریخی 100 ساله واقع شده است ، بعید به نظر می رسید ، اما Kathiwada موفق شد آن را به یک سکوی طراحی تبدیل کند ، که کار طراحان را آغاز کرده است. مانند Sabyasachi Mukherjee ، Aki Narula ، Priyadarshini Rao ، Savio Jon و Rahul Mishra. اما این همه قایقرانی روان نبود. در هفته های پیش از مد ، کاتیوادا به یاد می آورد که چگونه در موسساتی مانند موسسه ملی فناوری مد و دانشگاه زنان SNDT به دنبال استعداد طراحی بود ، که اغلب با هواپیما به بنگلور ، چنای ، کلکته و دهلی می رفت. منسوجات همیشه اولین عشق من بودند. با تحقیق و بررسی در سراسر کشور ، افراد خلاق شگفت انگیزی را پیدا کردم که به پارچه ها شکل ، شکل و زبان جدیدی می بخشیدند. او می گوید من فقط پارچه های طبیعی می پوشیدم و می توانستم افراد همفکر خود را پیدا کنم ، و این گونه بود که ژاگرنات شروع به چرخیدن کرد.

انتخاب راه پایدار برای موفقیت طبیعی است. من در چنین طرز فکری متولد شدم. من در یک خانواده مشترک بزرگ شدم که در آن لباس های خودمان را می دوختیم ، تزیینات گل می دادیم و گلدوزی می کردیم. این زیبایی شناسی پر جنب و جوش خلاقیت من را شکل داد. کاتیوادا می گوید فکر من فقط در مورد لباس های طبیعی ، پارچه های سازگار با محیط زیست ، لباس راحتی و استایل بود. و فرآیندهای ملانژ با استفاده از آشیانه های بامبو ، بازیافت کاغذ و حذف بسته بندی های پلاستیکی دنبال شد. من پایداری را یک روند نمی دانم. این همان شیوه زندگی است. این برای آینده سیاره ما بسیار مهم است. او می گوید ، بنابراین ، همه ما که در زمینه طراحی کار می کنیم ، می توانیم از تبلیغات عمومی خود برای ارتقای پایداری و آگاهی آگاهانه به مصرف کنندگان استفاده کنیم.

جستجوی کاتیوادا برای برچسب های همفکر که تحت تأثیر غم و اندوه رسانه های اجتماعی قرار نگرفت ، همچنان ادامه دارد زیرا او آماده می شود این هفته نشان تجاری پایدار طراح ویجی ردی Alamwar را به خریداران بمبئی معرفی کند. ما همچنان مرتبط هستیم زیرا دائماً در حال نوآوری هستیم. ما با هنر ، فرهنگ ، عکاسی کار می کنیم و همه را گرد هم می آوریم و با مد گره می زنیم. ما در ملانژ به ایجاد گفتگو و تشویق گفتگو اعتقاد داریم. بنابراین ، Kathiwada می گوید ، نمایشگاه ما بیشتر شبیه یک گالری است و کمتر شبیه دیگر فروشگاه های مد است و همیشه حسی در اطراف فعالیت های جدید وجود دارد.